آخرین روزهای زندگیت رو اینطور سپری نکن (Don't SPND Your Last Days Like This...)
آخرین روزهای خود را نزد سپند نسپر
خب، داستان اینطور تمام میشه.
در ظرف کمتر از یک هفته تاسیسات سپند مرتبا منهدم شده. ساختمان ستاد سپند در خیابان صنایع منهدم شده. آزمایشگاههای سپند در خیابان مژده منهدم شده. مجتمع سنجاریان سپند منهدم شده. مجتمع شهید میثمی واقع در غرب تهران منهدم شده. ساختمان پارچین سپند که جهت آزمون مواد منفجره استفاده میشد منهدم شده.
طبق گزارش رضا مظفرینیا رئیس سپند فوت کرد. نه دانشمند ارشد سپند* کشته شدهاند که همه آنها اعضای پروژه به نام اماد که قبل از سال ۲۰۰۳ در حوزه تسلیحات هستهای فعالیت میداشت بودند:
دانشمندان سپند کشته شده در ماه ژوئن ۲۰۲۵
آنها به فهرست بچههای اماد که در سالهای گذشته ترور شدهاند از جمله مسئول اماد محسن فخریزاده و مهندسان و فیزیکدانان ماننده مجید شهریاری، مسعود علیمحمدی، داریوش رضایینژاد و مصطفی احمدی روشن اضافه شدهاند.
به طور گشتردهتر زیرساختهای توليد موشکی و هستهای ایران در هم شکسته شدهاست: اصفهان، نطنز، فردو، خیابان دماوند، بیدکنه، خجیر، پارچین – همه این ساختمانهای کلیدی ویران شدهاند. دانشگاه امام حسین و دانشگاه مالک اشتر هم ویران شدهاند. همه اهداف مربوط به تولید مواد شکافتپذیر یا موشکهای بالیستیک و تجهیزات پیشرفته نظامی به طور بی رحمانهای از بین رفته.
حتما اعضای باقیمانده سپند باید احساس ناراحتی کنند. در مقابل با یک تشدید وجودی آنها و پیشینانشان در طول ۲۲ سال گذشته در حال آمادهباش برای راه اندازی مجدد برنامه تسلیحات هستهای بودهاند اما الان آن غیر ممکن است چرا که زیرساختهای مورد نیاز خراب شدهاست – مهندسان کلیدی از دنیا رفتهاند، مواد هستهای تخلیه شدهاست، روسای سیاسی و نظامی ایران در پناهگاههای زیرزمینی پنهان هستند و نمیخواهند به گوشیهای خود دست بزنند یا دستورات را بدهند از ترس اینکه یک دستگاه خرابکاری شده موقعیتشان را افشا کند (یا آنها را کور کند). چشمانداز آینده نسبت به تولید تسلیحات هستهای به صفر رسیدهاست.
برای دیدگرهای طولانیمدت سپند مثل ما نسبت به دانشمندان سپند که حالا شاهد نابود شدن زحمت و تلاش طول عمر خودشان هستند کمی دلسوزی میکنیم. در طول سالها ما گزارشات در خصوص دهها از آنها را نوشتهایم (از جمله سعید برجی و محمد مهدی تهرانچی که حالا مردهاند) و صدهای دیگر را هم میشناسیم. با توجه به وضعیت درهم و برهم دوروبر سپند همه این افراد باید احساس نگرانی عمیق و ویرانکاری کنند که هرگز در زندگی خودشان تجربه نکردهاند.
البته بنابر کارمان در رابطه با مرور بیوگرافیها و انتشارات مربوط به کارمندان سپند میدانیم که اکثریت آنها روابط خارج از ایران را دارند. آنها در دانشگاهها در اورپا تحصیل میکردند. آنها همکاران آکادمیک و تحقیقاتی که در خارج از ایران کار میکنند را دارند. آنها به امید اینکه پیشنهاد شغلی برای یک سمت سودآور و ارزشمند را دریافت کنند کمی بیش از حد مشخصات شخصی را در حسابهای LinkedIn خود منتشر کردهاند.
حالا به همکاران سپند عاجزانه پیشنهاد میدهیم که بهترین گزینه برای شما ترک کشور است. قبل از اینکه مجبور شوید با زحمت زیاد خود را از درون یک چاله عنکبوتی خارج کنید یا قطعات دستگاه سانتریفوژ ذخیره شده را در قبال جان خود مبادله کنید همین الان از کشور فرار کنید. این فرصت را از دست ندهید تا در جای امن و صلحآمیز علوم خوبی را کنید.
* بر اساس نامه اعتراضی دولت ایران به یونسکو (!) دو کارشناس هوش مصنوعی به نام های مجید تجن جری (مجید تجن جاری) و محمدرضا ذاکاریان (محمدرضا ذاکریان) نیز کشته شدند. بر اساس همان نامه، مسعود شمس بخش، معاون وزیر علوم ایران، کارشناس ویروس شناسی گیاهی (سلاح های بیولوژیک)، هدف قرار گرفت اما کشته نشد. با توجه به پیشینه این افراد، فکر نمی کنیم که در نظر بگیریم که هر سه نفر نیز بخشی از سپند بودند..
Don’t SPND your last days like this
So, this is how it ends.
In less than a week, SPND’s facilities have been systematically destroyed. SPND’s Tehran headquarters in Sanaye Street, destroyed. SPND’s Mojdeh Street laboratories, destroyed. SPND’s Sanjarian complex, destroyed. SPND’s Shahid Meisami complex, west of Tehran, destroyed. SPND’s Parchin explosives testing building, destroyed.
SPND’s head, Reza Mozafarinia (رضا مظفری نیا), is reportedly dead. Nine senior SPND scientists* have been killed, all of them members of Iran’s AMAD pre-2003 nuclear weapons program:
They’ve been added to the roster of those AMAD alumni who were assassinated in years past, including AMAD leader Mohsen Fakhrizadeh; and AMAD physicists and engineers Majid Shahriari (مجید شهریاری), Masoud Alimohammadi (مسعود علیمحمدی), Darioush Rezaeinejad (داریوش رضایینژاد), and Mostafa Ahmadi Roshan (مصطفی احمدی روشن).
Iran’s wider nuclear and missile production infrastructure is ruined. Esfahan, Natanz, Fordow, Damavand Road, Bid Ganeh, Khojir, Parchin – every key building destroyed. Imam Hossein University. Malek Ashtar University. Every target associated with producing fissile material or ballistic missiles and advanced military hardware has been ruthlessly wiped out.
It can’t feel good to be one of the members of SPND who are left. They and their predecessors have spent the last 22 years maintaining readiness to restart a crash nuclear weapons program in the face of an existential threat. But that’s a physical impossibility now that the necessary infrastructure is destroyed; the key engineers are dead; the nuclear material is dispersed; and Iran’s political and military leaders are hiding in bunkers, too afraid to touch a phone or radio to give an order, lest a sabotaged device give away their location (or their eyesight). The future prospects for nuclear weapons production are nil.
For long-time SPND watchers like ourselves, we feel a measure of sympathy for the SPND scientists who are now watching their lives’ work being atomised. We’ve written about many of them over the years (including the now-dead Saeed Borjji and Mohammad Mehdi Tehranchi), and we know of hundreds more. All of these people must be feeling a profound and devastating anxiety such that they have never before experienced in their lives, given the state of disarray around SPND.
And yet. We know from our work scouring the open-source biographies and publications of SPND employees that most SPND members have connections outside Iran. They studied at universities in Europe. They have academic colleagues or research collaborators who are working abroad. They’ve put a little too much information on their LinkedIn profiles in the hope of pulling an offer from abroad of a lucrative and rewarding job.
So, we would humbly suggest, SPND colleagues, that your best option is to leave the country. Get out now before you’re having to negotiate your exit from a spider-hole or you’re bartering hoarded centrifuge components for your life. Take this opportunity to do good science and to do it somewhere that is safe and peaceful.
*Also killed, according to a protest letter from the Iranian government to UNESCO (!) were two reported experts in artificial intelligence, Majid Tajan Jari (مجید تجن جاری) and Mohammad Reza Zakarian (محمدرضا ذاکریان). Iran’s deputy science minister Masoud Shamsbakhsh (مسعود شمس بخش), an expert in plant virology (hello biological weapons), was targeted but not killed, according to the same letter. Given these guys’ backgrounds, we don’t think it’s a stretch to consider that all three were part of SPND as well.
Comments
Post a Comment